Για σας που δ ε ν περιμένετε λύσεις από άλλους... για την ποιότητα ζωής σας!

Αφορά αποκλειστικά Ανήσυχους Ενεργούς Πολίτες & Σκεπτόμενους Έξυπνους Καταναλωτές!

Γιατί σε μια εποχή οικονομικής κρίσης να μ η ν αγοράζουμε έξυπνα ώστε... να μ η ν πληρώνουμε;

Γιατί να μ η ν ενδιαφερόμαστε να παραλαμβάνουμε κάθε μήνα ΔΩΡΕΑΝ στο σπίτι μας με έκπτωση 100% το Κολλαγόνο μας και τις Φυσικές Υπερτροφές μας;

Γιατί να μ η ν εξασφαλίζουμε ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ μια Οικογενειακή Κάρτα Υγείας για πάντα με πολλές εκπτώσεις, παροχές, δωρεάν επισκέψεις σε γιατρούς και check up;

Γιατί να μ η ν μοιραζόμαστε μεταξύ μας την αγοραστική μας δύναμη κατά 50% χωρίς να κάνουμε Πωλήσεις, Παραγγελίες, Προωθήσεις;

Γιατί σε μια εποχή που τα έξοδά μας αυξάνονται, τα έσοδά μας μειώνονται, να μην μας ενδιαφέρει να έχουμε κάθε μήνα ένα συμπληρωματικό συνεχώς αυξανόμενο εισόδημα χωρίς ν α αλλάξουμε σε τίποτα τον τρόπο με τον οποίο ζούμε;

Γιατί να μ η ν είμαστε ανοιχτοί σε νέες προτάσεις και ιδέες που αλλάζουν την ποιότητα ζωής μας και μας λύνουν δύο από τα βασικότερα προβλήματα (Καλύτερη Υγεία και Οικονομική Ελευθερία) που μας απασχολούν όλους μας στην Κρίση;

Όλα όσα διαβάσατε παραπάνω αποτελούν Πρόταση του ΔΙΚΤΥΟ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ και απευθύνεται σε όλους όσους είναι ανοικτοί σε νέες πρωτοβουλίες που αλλάζουν όλα εκείνα που καθορίζουν την ποιότητα ζωής μας!

Γιατί τελικά η αλλαγή που θέλουμε στη ζωή μας εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από μας τους ίδιους!

Ελάτε να σας ενημερώσουμε πώς και εσείς μπορείτε να γίνετε μέλη και φίλοι σε αυτή τη διαδρομή ζωής!

Facebook: https://www.facebook.com/diktioigiaspoliton

Site: www.diktioigiaspoliton.eu

Email: info@allazoume.eu

ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΞΕΡΑΤΕ!

Έχει παρέλθει η εποχή της δια βίου καριέρας, πόσο μάλλον η δια βίου εργασία και η οικονομική ασφάλεια που τη συνόδευε. Ο πλανήτης μπαίνει στην εποχή της «οικονομίας gig» που κρύβει νέες προκλήσεις αλλά και κινδύνους. 

Ο αρχετυπικός εργάτης σε μία ανεπτυγμένη οικονομία ήταν ένας άνθρωπος στη γραμμή παραγωγής ή ένας μισθωτός σε κάποιο γραφείο της πόλης -ένα εξασφαλισμένο, αν και καταπιεσμένο, γρανάζι σε μία μηχανή. «Ένα πλήθος έτρεξε πάνω από τη Γέφυρα του Λονδίνου, τόσο πολλοί, δεν είχα σκεφτεί πως ο θάνατος είχε ξεκάνει τόσο πολλούς», έγραφε στην Έρημη Χώρα ο Τ.Σ. Έλιοτ, που κάποτε εργαζόταν στη Lloyds Bank. 

Υπάρχουν ακόμη εκατομμύρια τέτοιοι, περιλαμβανομένων και πολλών γυναικών, αλλά ο νέος κόσμος της εργασίας είναι ταυτόχρονα περισσότερο συναρπαστικός και λιγότερο σίγουρος. Υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία, τόσο στην αμοιβή όσο και στις συνθήκες. Μια δουλειά είναι πιθανότερο να είναι part time, προσωρινή, ανεξάρτητη συνεργασία ή αυτοαπασχόληση. Μπορεί να μην είναι καν δουλειά, με τον τρόπο που οριζόταν στο παρελθόν. 

Η Χίλαρι Κλίντον, η υποψήφια πρόεδρος από τους Δημοκρατικούς, θρήνησε σε πρόσφατη προεκλογική ομιλία της την αποδυνάμωση της εργασιακής ευκαιρίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία «χτίζει τη μεγαλύτερη οικονομία και την ισχυρότερη μεσαία τάξη που έχει γνωρίσει ο κόσμος» -που «αν δουλέψεις σκληρά και κάνεις το δικό σου μέρος της συμφωνίας, θα μπορέσεις να πας μπροστά».

Όπως παρατήρησε, η «οικονομία gig», η αύξηση των διαδικτυακών πλατφορμών όπως οι Airbnb και Uber, στις οποίες ο κόσμος αγοράζει και πουλάει υπηρεσίες και θέσεις εργασίας, «δημιουργεί συναρπαστικές οικονομίες και πυροδοτεί την καινοτομία, αλλά ταυτόχρονα εγείρει δύσκολα ερωτήματα σχετικά με την προστασία στον χώρο εργασίας και με το πώς θα είναι μια καλή δουλειά στο μέλλον».

Η οικονομία gig είναι απλά μέρος μιας αλλαγής στην απασχόληση τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, η οποία έχει πυροδοτηθεί από την τεχνολογία και το παγκόσμιο εμπόριο. Έχει δημιουργήσει πολλούς νικητές και χαμένους, και τις δύο κατηγορίες μέσω της ανάθεσης θέσεων εργασίας από τη Δύση στην Ασία και την Αφρική και της αλλαγής των προϋποθέσεων υπό τις οποίες δουλεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Οικονομικοί κίνδυνοι και άλλοι που σχετίζονται με τις συμβάσεις, οι οποίοι υποστηρίζονταν από τις εταιρίες, έχουν μετατεθεί στους υπαλλήλους.

«Έχει παρέλθει η εποχή της διά βίου καριέρας, πόσο μάλλον η διά βίου εργασία και η οικονομική ασφάλεια που τη συνόδευε, αφού έχει αντικατασταθεί από μία νέα πρόθεση της οικονομίας να επανορίζει τους εργαζομένους πλήρους απασχόλησης σε εργολάβους, προμηθευτές και προσωρινούς εργάτες», έγραψαν πρόσφατα οι Νικ Χανάουερ και Ντέιβιντ Ρολφ στην Democracy Journal, παρότι οι στατιστικές για την εργασία στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν αντικατοπτρίζουν ακόμη μια τόσο μεγάλη μετάλλαξη.

Ωστόσο, αυτός ο κόσμος της ανασφάλειας και του κινδύνου είναι επίσης ένας κόσμος τον οποίο πολλοί άνθρωποι φαίνεται να εκτιμούν. Περισσότεροι αυτοαπασχολούμενοι άνθρωποι στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ αναφέρουν ότι απολαμβάνουν τη δουλειά τους, σε σύγκριση με εκείνους που εργάζονται. Πολλοί επιχειρηματίες, ακόμη κι εκείνοι που κατέχουν μία μικρή επιχείρηση που καταλήγει σε αυτοαπασχόληση, αγαπούν την ελευθερία τους, το γεγονός ότι εξαρτώνται από τον εαυτό τους και την πιθανότητα να πλουτίσουν.

Υπάρχουν πολλές δυνατότητες στον νέο κόσμο της εργασίας. Το McKinsey Global Institute, ο ερευνητικός βραχίονας των συμβούλων σε θέματα διαχείρισης, εκτιμά ότι αυτό που ονομάζει «διαδικτυακές πλατφόρμες ταλέντων», ιστότοποι για την εργασία όπως το Monster.com και πλατφόρμες όπως η Uber, θα μπορούσαν να προσθέσουν 2% στο παγκόσμιο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μέχρι το 2025, αυξάνοντας την απασχόληση κατά 72 εκατ. full time ισότιμους εργαζομένους.

Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει προσθέσει 1,4 εκατ. «μικροεπιχειρήσεις», εκείνες που απασχολούν από κανέναν μέχρι εννέα εργαζομένους, από το 2000. Η Ένωση Ελεύθερων Επαγγελματιών, μία ομάδα εργαζομένων στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκτιμά ότι 53 εκατ. Αμερικανοί εργάζονται ως ελεύθεροι επαγγελματίες κάποιας μορφής, περιλαμβανομένων 21 εκατ. ανεξάρτητων εργολάβων. Περίπου το 82% της γενιάς του 2000 πιστεύει ότι οι καλύτερες μέρες για αυτού του είδους τους εργαζόμενους έρχονται.

Η ιδανική επαγγελματική ζωή για πολλούς αυτής της γενιάς δεν είναι η εύρεση μιας δουλειάς που θα κρατήσει για μια ζωή, αλλά η δημιουργία μιας νέας επιχείρησης που να σχετίζεται με την τεχνολογία, μία μορφή μικρής επιχείρησης που να αποπνέει αίγλη και να υποστηρίζεται από αγγέλους επενδυτές. Ονειρεύονται να γίνουν ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ του Facebook ή ο Λάρι Πέιτζ και ο Σεργκέι Μπριν της Google, όχι ένα στέλεχος μίας εταιρίας επαγγελματικών υπηρεσιών ή μίας δημόσιας εταιρίας.

Το όνειρο μπορεί να είναι απλά όνειρο. Το μέσο εισόδημα από την αυτοαπασχόληση έπεσε κατά 22% στο Ηνωμένο Βασίλειο μεταξύ 2009 και 2014, παρότι η αυτοαπασχόληση συνεισέφερε 732.000 από τη συνολική αύξηση στην απασχόληση, που ήταν 1,1 εκατ. Οι ανταμοιβές από τις νέες μορφές εργασιακών συμβάσεων αυξάνονται για τη μειοψηφία, ενώ άλλοι χάνουν.

Η πρόκληση για τους φορείς χάραξης πολιτικής είναι να βρουν μία νέα μορφή εργασιακής σύμβασης που να ταιριάζει στο εργατικό δυναμικό που αλλάζει. Παροχές όπως οι συντάξεις και η αναρρωτική άδεια συχνά συνδέονται με τις μόνιμες δουλειές και αυξάνονται με τη μακροβιότητα. Καθώς οι δουλειές σπάνε, τα άτομα που αλλάζουν θέση, εργάζονται ως σύμβουλοι ή διαχειρίζονται «μικροεπιχειρήσεις» με έναν ή δύο εργαζομένους, χρειάζονται παρόμοια υποστήριξη.

Υπάρχουν ήδη νομικές δυσκολίες.

Το Γραφείο του Επιτρόπου Εργασίας στην Καλιφόρνια απεφάνθη τον Ιούνιο ότι οι οδηγοί της Uber είναι υπάλληλοι και όχι ανεξάρτητοι εργολάβοι, όπως τους βλέπει η εταιρία. Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου ανεβάζει τον κατώτατο μισθό για τους ενήλικες και το Συμβούλιο της Νέας Υόρκης για τους μισθούς και την εργασία έχει συστήσει τη σταδιακή εισαγωγή κατώτατου μισθού 15 δολ. για τους εργαζομένους στα εστιατόρια fast food της πολιτείας.

Το έργο που πρέπει να επιτευχθεί είναι ο περιορισμός του μειονεκτήματος της νέας οικονομίας, χωρίς να αναχαιτιστεί η ανάπτυξη στην εργασία, ή να αποτραπούν οι άνθρωποι από το να δουλεύουν με τον τρόπο που προτιμούν. Υπάρχει ο κίνδυνος της ωραιοποίησης των παλαιών παροχών της μόνιμης, πλήρους απασχόλησης και των σταθερών συμβάσεων, όταν πολλοί τώρα θέλουν εναλλακτικές.

Λίγοι θέλουν να είναι γρανάζι στη μηχανή, ακόμη και όταν τους δίνεται η ευκαιρία. Ο νέος κόσμος της εργασίας πρέπει να χαράξει μία πορεία ανάμεσα στους δίδυμους κινδύνους του εταιρικού κομφορμισμού και της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Site: www.diktioigiaspoliton.eu
Facebook: https://www.facebook.com/diktioigiaspoliton
Email: info@allazoume.eu 

ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ (ΙΛΙΟΝ)

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΕΝΩΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ & ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΖΩΗ!

Στην εποχή της Kρίσης που τίποτα από όσα ζούμε δεν μας αρέσει, που μας προβληματίζουν οι πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές εξελίξεις, μήπως τελικά είναι η κατάλληλη στιγμή να κοιτάξουμε ουσιαστικά την υγεία μας αλλά και να αντιμετωπίσουμε άμεσα τη μείωση του Εισοδήματός μας; Αν όχι τώρα, ΠΟΤΕ;

Το ΔΙΚΤΥΟ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ήρθε για να δώσει λύση στην κρίση... με εκπτώσεις 100% για να λαμβάνετε:

- ΔΩΡΕΑΝ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ 
- ΔΩΡΕΑΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ  
- ΔΩΡΕΑΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΡΤΑ ΥΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ! 
- Εξασφάλιση σταθερού ΜΗΝΙΑΙΟΥ εισοδήματος για πάντα ΧΩΡΙΣ πωλήσεις, προωθήσεις,     
  παραγγελίες... 

Αλήθεια θέλετε κάτι καλύτερο στην κρίση; 

Για να μάθετε περισσότερες πληροφορίες σας περιμένουμε κάθε Δευτέρα στις 7:30μμ στην παρουσίασή μας στο WIEN CAFE στο Ίλιον. Μενελάου (συνέχεια Αγίου Νικολάου) και Ιφιγενείας 44 απέναντι από το ψητοπωλείο COCORICO στην Πλατεία ΑΛΣΟΣ Ιλίου. 

Γιατί ΜΑΖΙ... μπορούμε περισσότερα!!!! 

Πληροφορίες - Συμμετοχές
κα Σταματοπούλου Νεκταρία κιν. 6972339444
Υπεύθυνη συντονισμού και ανάπτυξης
ΔΙΚΤΥΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ

 

Site: www.diktioigiaspoliton.eu

Facebook: https://www.facebook.com/diktioigiaspoliton

Email: info@allazoume.eu

Μήπως μπορούμε τελικά να αλλάξουμε όσα δ ε ν μας αρέσουν;

Παντού ακούω μονάχα μια Λέξη: Δ Υ Σ Κ Ο Λ Α ...

Λογικό είναι, γιατί είχαμε μάθει είτε στα εύκολα, είτε στα έτοιμα...
Και τώρα λοιπόν τ ι θα κάνουμε;
Θα αποδεχθούμε ως άβουλοι και μοιραίοι τις εξελίξεις;

Mε ρωτάνε πολλοί τ ι θα μπορούσαμε να κάνουμε:
Eγώ έχω μια μονάχα πρόταση...
Να ενωθούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ για να ξεφύγουμε από την Κρίση!
Αντί να αποφασίζουν άλλοι για μας, να αποφασίζουμε εμείς για εμάς!

Σε μια εποχή που η αγοραστική μας δύναμη συνεχώς μειώνεται μπορούμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση αυτή και να την αλλάξουμε!
Μέσα από την ομαδική συνεργασία, την αυτοοργάνωση και την αυτοκατανάλωση!
Χωρίς Πωλήσεις, Παραγγελίες, Προωθήσεις, Πληρωμές...

Μπορούμε έξυπνα και εναλλακτικά να γίνουμε όλοι μας Αυτάρκεις, Αυτόνομοι και Ανεξάρτητοι σε μια εποχή που η Παγκόσμια τάξη πραγμάτων μας θέλει υποταγμένους, φοβισμένους και εξαρτημένους...

Η Πρόταση του Δικτύου Υγείας Πολιτών σε αυτό ακριβώς αποσκοπεί: Στο να δώσει ένα Μήνυμα Αφύπνισης και Εγρήγορσης στην ελληνική κοινωνία ότι ΜΑΖΙ μπορούμε να αλλάξουμε Ζωή!

Ελάτε λοιπόν να Δικτυωθούμε και να Ενωθούμε ΜΑΖΙ!
Γιατί μ α ζ ί... μπορούμε καλύτερα!

Site: www.diktioigiaspoliton.eu

Facebook: https://www.facebook.com/diktioigiaspoliton

Email: info@allazoume.eu

Καθημερινά χάνονται 4.650 θέσεις εργασίας από το κλείσιμο επιχειρήσεων.

To 50% των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση κλείνουν κατά τα πρώτα πέντε χρόνια λειτουργίας τους, ενώ από το σύνολο των επιχειρήσεων που διακόπτουν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα οι πτωχεύσεις καταλαμβάνουν μόλις το 15% σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που παρουσιάστηκε σε Συνέδριο της Κομισιόν στις Βρυξέλλες στο οποίο συμμετείχε και η ΓΣΕΒΕΕ.

Με βάση την ίδια έρευνα εκτιμάται ότι από το κλείσιμο αυτών των επιχειρήσεων χάνονται 1,7 εκατομμύρια θέσεις απασχόλησης ετησίως ή 4650 θέσεις απασχόλησης την ημέρα. Αυτός είναι και ένας από τους κυριότερους λόγους που η Ε.Ε. δίνει όλο και περισσότερη σημασία στη δημιουργία ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για δεύτερη ευκαιρία σε έντιμους επιχειρηματίες που έχουν αποτύχει.

Ενδιαφέρον έχει άλλωστε το γεγονός ότι οι επιχειρηματίες που αντιμετώπισαν την επιχειρηματική αποτυχία ως ένα απαραίτητο μάθημα, κατά την δεύτερη προσπάθεια τους δημιούργησαν επιχειρήσεις περισσότερο βιώσιμες σε σχέση με τις καινούργιες, με πιο σταθερές θέσεις απασχόλησης και γρηγορότερη ανάπτυξη.

Ωστόσο το κοινωνικό στίγμα, οι δυσκολίες και η διάκριση που υφίστανται οι επιχειρηματίες που απέτυχαν δημιουργούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο που αποθαρρύνει την πλειοψηφία αυτών από το να ξεκινήσουν μια νέα επιχειρηματική προσπάθεια.

Η γενικότερη μάλιστα κοινωνική αντιμετώπιση (στίγμα) δημιουργεί ένα αφόρητο ψυχολογικό πλαίσιο καθώς αντιλαμβάνεται τον επιχειρηματία που δεν τα κατάφερε ως έναν αποτυχημένο άνθρωπο που εξαπάτησε και που κανείς δεν θέλει να ξέρει και να συναναστρέφεται μαζί του. Και τούτο παρόλο που οι έρευνες της Ε.Ε. έχουν δείξει ότι μόλις το 4-6% των πτωχεύσεων είναι δόλιες. 

Επιπροσθέτως οι διαδικασίες αναδιάρθρωσης, κλεισίματος ή πτώχευσης μιας επιχείρησης είναι αναποτελεσματικές, δαπανηρές και ιδιαίτερα χρονοβόρες. Οι λόγοι αυτοί λειτουργούν αποτρεπτικά όχι μόνο για τους επιχειρηματίες που απέτυχαν αλλά και για εκείνους που θα ήθελαν να ξεκινήσουν μια νέα επιχείρηση. 

Ο φόβος της αποτυχίας είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που επηρεάζει τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων σύμφωνα με το 80% των ευρωπαίων πολιτών. Το 43% εξ αυτών δεν το κάνει υπό το φόβο μιας ενδεχόμενης πτώχευσης ενώ το 37% δεν το κάνει υπό το φόβο ότι θα χάσει την προσωπική του περιουσία. Αξίζει να σημειωθεί ότι για τον επιχειρηματία που αποτυγχάνει δεν υπάρχει καμία κοινωνική μέριμνα και προστασία.

Όπως σημειώνει η ΓΣΕΒΕΕ, η Ελλάδα είναι μια από τις ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες που προβλέπει κάποιου είδους κοινωνική μέριμνα για τους επιχειρηματίες που κλείνουν τις επιχειρήσεις τους. Με τον Ν. 3982/2011 που ψηφίστηκε ύστερα από σχετική πρόταση της ΓΣΕΒΕΕ προβλέπεται επίδομα ανεργίας για αυτούς τους επιχειρηματίες.
Ωστόσο οι προϋποθέσεις που έχουν τεθεί για τη χορήγηση αυτού του επιδόματος το καθιστούν ουσιαστικά ανενεργό και θα πρέπει άμεσα να επανεξεταστούν.

Γενικά ελάχιστες είναι οι χώρες στην Ε.Ε. που στον τομέα της δεύτερης ευκαιρίας έχουν να επιδείξουν κάποια ικανοποιητική αποτελεσματικότητα. Οι χώρες που έχουν να επιδείξουν καλές πρακτικές στο κομμάτι αυτό έχουν αναπτύξει κυρίως ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης των επιχειρηματιών για πιθανή χρεοκοπία των επιχειρήσεων τους σε πρώιμο στάδιο όπου μπορούν να γίνουν οι απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις (early warning system), την ανάπτυξη εξωδικαστικών διαδικασιών επίλυσης διαφορών, και την απλοποίηση των διαδικασιών και τη μείωση του χρόνου αναδιάρθρωσης, κλεισίματος ή/και εκκαθάρισης μιας επιχείρησης.

Επιπτώσεις της Ανεργίας σε άτομα Μέσης Ηλικίας.

Από τον Ηλία Δ. Ασπρούκο 

Περιβαλλοντολόγος

Όταν οι έφηβοι ή οι νέοι χάνουν την εργασία τους, είναι πολύ πιθανό να μπορέσουν να βρουν μια δουλειά πάνω σε σχετικό αντικείμενο σε σύντομο συνήθως χρονικό διάστημα. Αυτό είναι μια πραγματικότητα, ιδίως σε περιόδους οικονομικής προόδου. Ωστόσο, η πιθανότητα της ανεργίας στη μέση ηλικία, σε συνδυασμό με τη συνειδητοποίηση ότι η ανεύρεση εργασίας σε αυτήν την ηλικία είναι σχεδόν αδύνατη και με το γεγονός ότι το άτομο είναι ανειδίκευτο και με χαμηλό μισθό, κρέμεται ως «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από το κεφάλι των ατόμων. Αυτό προκαλεί απογοήτευση και είναι μια μόνιμη αιτία συναισθηματικής διαταραχής και αγωνίας για τους ανέργους άνω των 40 ετών. 

Οι κύριοι σκοποί της παρούσης ανάλυσης είναι τόσο η βαθύτερη κατανόηση του φαινομένου της ανεργίας όσο και οι επιπτώσεις της για τους ανέργους 40 ετών και άνω. Όταν οι έφηβοι ή οι νέοι χάνουν την εργασία τους, είναι πολύ πιθανό να μπορέσουν να βρουν μια δουλειά πάνω σε σχετικό αντικείμενο σε σύντομο συνήθως χρονικό διάστημα. Αυτό είναι μια πραγματικότητα, ιδίως σε περιόδους οικονομικής προόδου. Παρόλα αυτά, κάθε χρόνο που περνάει γίνεται όλο και πιο δύσκολο και το διάστημα ανεργίας αυξάνει όλο και περισσότερο.

Οι μεσήλικες εργαζόμενοι, των οποίων οι δουλειές προστατεύονται από ισχυρά συνδικάτα και σωματεία, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δε θα παραμείνουν άνεργοι και θα φτάσουν στο να πάρουν τη σύνταξή τους, ανεξάρτητα με το πόσο τους αρέσει η εργασία τους ή όχι. Αν όμως ο εργαζόμενος περάσει μια περίοδο κατάθλιψης ή υποστεί ένα ατύχημα, τότε κινδυνεύει. Επίσης, καθώς θεωρούνται λιγότερο αποτελεσματικοί και παραγωγικοί, με την πρώτη ευκαιρία ενδέχεται να απολυθούν. 

Πολλοί εργαζόμενοι, όμως στις υπηρεσίες, τη βιομηχανία και ελεύθεροι επαγγελματίες δεν είναι συνδικαλισμένοι. Σαν αποτέλεσμα είναι πολύ πιθανό να χάσουν την εργασία τους, ακόμη και σε ανθηρές οικονομικές περιόδους. Σε περιπτώσεις συγχωνεύσεων, εξαγορών ή πτωχεύσεως είναι ανοχύρωτοι. Η πιθανότητα της ανεργίας στη μέση ηλικία, σε συνδυασμό με τη συνειδητοποίηση ότι η ανεύρεση εργασίας σε αυτήν την ηλικία είναι σχεδόν αδύνατη και με το γεγονός ότι το άτομο είναι ανειδίκευτο και με χαμηλό μισθό, κρέμεται ως «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από το κεφάλι των ατόμων. Αυτό προκαλεί απογοήτευση και είναι μια μόνιμη αιτία συναισθηματικής διαταραχής και αγωνίας για τους εργαζομένους. 

Οι γυναίκες είναι κυρίως ευάλωτες στην ανεργία. Όταν προσφέρεται εργασία στις γυναίκες άνω των 40 ετών, αυτόματα η αποδοτικότητά τους συγκρίνεται με την αντίστοιχη των νεαρότερων γυναικών. Η δυσκολία που έχει η γυναίκα να βρει εργασία εντείνει την ανασφάλειά της. Αυτό συμβαίνει συνήθως με τις γυναίκες προερχόμενες από κατώτερες κοινωνικές τάξεις και χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης.
Σε οποιαδήποτε όμως ηλικία η ανεργία μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό ψυχολογικό κίνδυνο. Γνωρίζοντας τη δυσκολία να βρεθεί μια καινούρια δουλειά, ο μεσήλικας εργαζόμενος συχνά αναπτύσσει μια αρνητική στάση και συμπεριφορά προς τον εαυτό του και την εργασία. Αυτή η στάση τον εμποδίζει να κρατήσει ή να βρει εργασία. 

Επιπλέον στη μέση ηλικία, ιδίως την τέταρτη δεκαετία ζωής του ατόμου, οι οικογενειακές ευθύνες βρίσκονται στο απόγειο τους και η ανάγκη για εξασφάλιση και ασφάλεια ρίχνει το βάρος της στις διαδικασίες συνταξιοδότησης και στην εξοικονόμηση πόρων. Η ανεργία σε αυτό το διάστημα δε ρίχνει μόνο το ηθικό του ατόμου, αλλά θέτει σε κίνδυνο και την ασφάλεια όλης της οικογένειας.
Η απώλεια της εργασίας στη μέση ηλικία σημαίνει ότι το άτομο θα προσπαθήσει να ζήσει χωρίς εισόδημα, χωρίς υπερηφάνεια και κοινωνική αποδοχή και με το αναπόφευκτο πρόβλημα της δυσκολίας ανεύρεσης νέας εργασίας. Όλοι αυτοί οι παράγοντες είναι πολύ επιβαρυντικοί για τον άνεργο. 

Υποστηρίζεται πολύ συχνά η άποψη από το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, ότι οι μεσήλικες εργαζόμενοι είναι πολύ μεγάλοι για να προσαρμοστούν σε νέες μεθόδους εργασίας και παραγωγής, λόγω της πνευματικής και νοητικής πτώσης, την οποία υποτίθεται ότι έχουν. Επίσης δεν μπορούν να συναγωνιστούν με τους ρυθμούς των νεότερων, ότι κουράζονται εύκολα και επομένως είναι αντιπαραγωγικοί, κάνουν λάθη, προκαλούν ατυχήματα και είναι αφερέγγυοι καθώς απουσιάζουν συχνά λόγω ασθενείας. Επομένως οι ευκαιρίες για απασχόληση μειώνονται σημαντικά σε σχέση με τον αυξανόμενο πληθυσμό των εργαζομένων. Τότε είναι που οι περισσότεροι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι έχουν αρχίσει να γερνάνε.

Αν και οι περισσότερες φυσικές ικανότητες φτάνουν στην ακμή τους κατά την εφηβεία και τα πρώτα χρόνια της ωριμότητας, κατά τον πρώτο καιρό της μέσης ηλικίας έχουμε τα πρώτα ίχνη από τη φυσική αποδυνάμωση που ακολουθία στην τρίτη ηλικία. Οι ασθένειες και οι αναπηρίες αυξάνονται στην ηλικία των 50 ετών αλλά η συχνότητα των ατυχημάτων μειώνεται. Οι μεγαλύτερης ηλικίας ενήλικοι είναι λιγότερο πιθανό να υποφέρουν από κοινά κρυολογήματα, αλλά κουράζονται πιο εύκολα. Η μυϊκή δύναμη αρχίζει να μειώνεται, όχι όμως σε αυτούς που γυμνάζονται. Γενικά, οι κινήσεις γίνονται πιο αργές και η ακοή και η όραση σταδιακά χάνουν την οξύτητά τους. 

Συναφές γεγονός με το παραπάνω είναι ότι στη βιομηχανία, τις κατασκευές και γενικότερα στα χειρονακτικά επαγγέλματα, προτιμούνται από τους εργοδότες, νέοι άνθρωποι προκειμένου να επιτευχθεί αύξηση της παραγωγικότητας και για να αποφευχθούν οι μεγάλοι μισθοί που θα πρέπει να δοθούν σε έναν μεγαλύτερο σε ηλικία εργαζόμενο με πολύχρονη προϋπηρεσία. Επίσης όσοι απασχολούνται ως ανειδίκευτο προσωπικό, αναγκάζονται να εργάζονται με μικρότερο μισθό από ότι προβλέπεται και από ότι λάμβαναν όταν ήταν νέοι. 

Ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις της ανεργίας σε άτομα μέσης ηλικίας
Στην εποχή μας, οι ψυχοκοινωνικές παράμετροι της ανεργίας αποτελούν αντικείμενο έντονου προβληματισμού και κριτικής. Στο εξωτερικό έχουν γίνει αρκετές έρευνες πάνω σε αυτό το θέμα και τα αποτελέσματα είναι αποκαρδιωτικά
Η γνώση ότι μακρές περίοδοι ανεργίας συνοδεύονται και από σημαντική μείωση των άμεσων εισοδημάτων, με άμεση επίπτωση για τον ίδιο τον άνεργο και την οικογένεια του, μας οδηγεί στη σχέση της ανεργίας με τα αρνητικά κοινωνικά φαινόμενα. Και στη μέση ηλικία, φαίνεται ότι ο παράγοντας της μακροχρόνιας ανεργίας, αποτελεί το κλειδί για την εμφάνιση των άσχημων ψυχοκοινωνικών επιπτώσεων στο άτομο. 

Ειδικότερα σημειώνεται ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνεργοι βιώνουν την εμπειρία της ανεργίας ακόμα πιο δραματικά. Το βλέμμα των μελών της οικογενείας τους και του κοινωνικού τους περιβάλλοντος, φιλικού και επαγγελματικού, αποτελεί για αυτούς τον καθρέπτη του ζοφερού μέλλοντος που ορθώνεται μπροστά τους. 

Για τους ανέργους αυτής της ηλικίας, που προέρχονται από τα χαμηλά λαϊκά και αγροτικά κοινωνικοοικονομικά στρώματα, η ανεργία που βιώνουν αποτελεί ένα είδος κοινωνικού στιγματισμού της κοινωνικής τους αδυναμίας, επηρεάζει σταδιακά βαθιά την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους, φτάνοντας ακόμα και στην κατάθλιψη, γεγονός που με τη σειρά του συμβάλει περισσότερο στη διάλυση της αυτοεικόνας τους, αφού η αυτοεκτίμησή τους εξαρτάται αναπόφευκτα σε αυτήν την ηλικία από την καταστατική επαγγελματική θέση και από το εισόδημα. 

Ο Bartley (Bartley, 1994) σημειώνει ότι για τις επιπτώσεις της ανεργίας στην υγεία, καθοριστικός παράγοντας είναι η μείωση του εισοδήματος. Οι ψυχολογικές αρνητικές επιπτώσεις είναι πολύ πιο σοβαρές για τους μεσήλικες παρά για τους νεότερους σε ηλικία. Αυτό ισχύει κυρίως για τους άντρες και τις ελεύθερες γυναίκες παρά για τις παντρεμένες, για τους απλούς εργάτες και το ανειδίκευτο προσωπικό παρά για τα ανώτερα στελέχη και τους ελεύθερους επαγγελματίες και για τους μακροχρόνια άνεργους (πάνω από έξι τουλάχιστον μήνες) παρά για όσους παραμένουν άνεργοι για λιγότερο από τέσσερις μήνες. 

Ο Claussen ερευνητής του Πανεπιστημίου του Όσλο αναφέρει ότι (Claussen, 1993) η ανεργία αυξάνει τις πιθανότητες θανάτου κατά 33 % τα επόμενα χρόνια, ενώ στη μέση ηλικία το ποσοστό αυτό είναι δύο φορές μεγαλύτερο. Ο Cook σε έρευνα που έγινε στη Βρετανία ((Cook, 1982) συμπέρανε ότι οι άνεργοι παρουσιάζουν αύξηση σε καρδιακά νοσήματα, χρόνια βρογχίτιδα και ασθένειες του πνεύμονα, ιδιαίτερα στους άνδρες ηλικίας 40 ετών και άνω. 

Το δείγμα της έρευνας που πραγματοποιήθηκε αποτελούν άνεργοι ηλικίας 40 ετών και άνω από την Αττική και από την Πάτρα. Τα άτομα του δείγματος συγκεντρώθηκαν από τα Κέντρα Προώθησης Απασχόλησης του ΟΑΕΔ ύστερα από σχετική άδεια που χορηγήθηκε από τη Διοίκηση του ΟΑΕΔ. Ως προς τον τόπο διεξαγωγής της έρευνας, επιλέχτηκε ο ΟΑΕΔ λόγω του ότι είναι η κατεξοχήν αρμόδια υπηρεσία του δημόσιου φορέα, η οποία συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό ανέργων και η οποία θα πληρούσε τις προϋποθέσεις, τις οποίες είχαμε θέσει από την αρχή στην ερευνά μας. 

Τα αποτελέσματα της έρευνας κρίνονται ως ικανοποιητικά, ενώ η πλειοψηφία των αρχικών ερευνητικών υποθέσεων επιβεβαιώθηκε πλήρως. Επιπλέον απαντήθηκαν κάποια ερωτήματα που για πρώτη φορά τέθηκαν στο πλαίσιο της παρούσης έρευνας, ενώ σκιαγραφήθηκε και η αντιμετώπιση του μεσήλικα ατόμου απέναντι στην ανεργία. Στη συνέχεια θα αναφέρουμε τα πιο βασικά σημεία από αυτά τα ευρήματα:

• Τα άτομα εμφανίζονται να παρουσιάζουν υψηλά επίπεδα άγχους, τα οποία είναι κατά πολύ υψηλότερα από τα αντίστοιχα του φυσιολογικού πληθυσμού.

• Οι άνεργοι μεσήλικες συχνά αναπτύσσουν αισθήματα ανεπάρκειας και απαισιοδοξίας, γεγονός που τους οδηγεί είτε σε επιθετικότητα και ευερεθισμό είτε σε υπερβολική παθητικότητα, τα οποία με τη σειρά τους επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τις προσπάθειες απασχόλησης και μειώνουν σημαντικά την αυτοεκτίμησή τους.

• Ως προς το φύλο, οι γυναίκες εμφανίζονται να παρουσιάζουν ελαφρώς υψηλότερα επίπεδα άγχους σε σχέση με τους άνδρες.

• Ως προς την ηλικία, διαπιστώσαμε ότι όσο αυξάνει η ηλικία τόσο μεγαλώνουν τα επίπεδα άγχους, η αυτοεκτίμησή μειώνεται, ενώ αυξάνει και η εσωστρέφεια του ατόμου, ιδίως στην ηλικιακή ομάδα άνω των 55 ετών.

• Ως προς την οικογενειακή κατάσταση, οι έγγαμοι και οι άγαμοι παρουσιάζουν τα υψηλοτέρα επίπεδα εξωστρέφειας και αυτοεκτίμησης σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες. Οι διαζευγμένοι και οι χήροι άνεργοι αντιμετωπίζουν την κατάσταση της ανεργίας με μεγαλύτερη εσωστρέφεια και διακρίνονται από χαμηλή αυτοεκτίμηση.

• Η ύπαρξη και κάποιου άλλου ατόμου στην οικογένεια το οποίο εργάζεται, και κατά συνέπεια η ύπαρξη κάποιου εισοδήματος στην οικογένεια, δεν επηρεάζει θετικά ή αρνητικά τα επίπεδα άγχους, αυτοεκτίμησης και εσωστρέφειας- εξωστρέφειας του ανέργου.

• Όσοι είναι άνεργοι από 7-12 μήνες και 19 μήνες και άνω παρουσιάζουν τα υψηλοτέρα επίπεδα άγχους σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες. Το διάστημα 7-12 μήνες φαίνεται ότι είναι το πιο κρίσιμο σε επίπεδο άγχους για τον άνεργο, ενώ η μακρόχρονη ανεργία ιδίως από 19 μήνες και άνω, φαίνεται ότι παίζει καθοριστικό ρόλο και προκαλεί ιδιαίτερο άγχος στο άτομο.

• Όσοι άνεργοι ασχολούνταν κατά την προηγούμενη εργασία τους ως ανώτατα στελέχη, έχουν πολύ καλύτερη εικόνα για τον εαυτό τους, σε σχέση με όσους εργάζονταν με οικιακά ή σε εργασίες χαμηλού κοινωνικού κύρους. 

Η εργασία παραδοσιακά κατέχει μια κεντρική θέση στην ιεραρχία των οικονομικών και κοινωνικών αξιών ως μέσο απόκτησης αγαθών, αλλά και ως μέσο αξιοποίησης των ατόμων στην παραγωγική διαδικασία, ενώ επιπλέον συμβάλλει στην κοινωνική ένταξη και την καταξίωση αυτών και στη δημιουργία κλίματος ψυχολογικής ηρεμίας, αξιοπρέπειας και ασφάλειας που συντελεί στον καθορισμό της ταυτότητας του κάθε ατόμου. 

Επόμενο λοιπόν είναι η ανεργία να προκαλεί τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Πέρα από τις οικονομικές και τεχνολογικές επιπτώσεις της ανεργίας, οι ψυχολογικές επιπτώσεις υποβαθμίζουν την ίδια την κοινωνική φύση του ατόμου και υποδαυλίζουν και υπονομεύουν το βασικό δικαίωμα στην εργασία και παραμερίζουν την κοινωνική του προσφορά. Με άλλα λόγια η ανεργία υποβαθμίζει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων, που συχνά οδηγούνται σε εξαθλίωση και ανέχεια. 

Ο ρόλος της οικογένειας, από ότι φαίνεται, παίζει έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στη ζωή του ανέργου. Το υποστηρικτικό κλίμα που υπάρχει ακόμα και σήμερα στους κόλπους της οικογένειας, επιδρά καταπραϋντικά στην κατάσταση της ανεργίας για τα άτομα μέσης ηλικίας.
Το μορφωτικό επίπεδο παίζει σημαντικό ρόλο στον τρόπο αντιμετώπισης της ανεργίας. Αυτός ο παράγοντας πρέπει να ερευνηθεί παραπάνω για να διαπιστωθεί πως οι άνεργοι ανάλογα με τη μόρφωση τους αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις της ανεργίας.

Η Ελλάδα στα χρόνια του Κοινωνικού Επιχειρείν.

 

Αν υπάρχει μία αντιπρόταση για τον επαναπροσδιορισμό των εργασιακών μας σχέσεων και την ανάκτηση της χαμένης εμπιστοσύνης με την κοινότητα, αυτή σίγουρα έρχεται από το χώρο της κοινωνικής επιχειρηματικότητας.  Προτείνοντας ένα εναλλακτικό σύστημα συνεργασίας σε όλα τα πεδία της κοινωνικής και οικονομικής ζωής ενός τόπου, το κοινωνικό επιχειρείν εμφανίζεται ως ίσως η μοναδική ευκαιρία μιας συστημικής προσέγγισης στην αλλαγή προηγούμενων δυσλειτουργικών καθεστώτων.

Η Κοινωνική Επιχειρηματικότητα στοχεύει στην οργάνωση της εργασίας με τρόπο που αυτή να είναι ανταποδοτική προς τον πολίτη, ταυτόχρονα προσφέροντάς του μεγαλύτερη αυτονομία στις κινήσεις.  Την ίδια στιγμή, γεφυρώνει τα κενά ανάμεσα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, διευκολύνει και ενθαρρύνει τη συνεργασία, την παραγωγή και τη δημιουργία, λαμβάνοντας υπόψη τον άνθρωπο και τις ανάγκες του μέσα σε ένα οργανωμένο, συμμετοχικό πλαίσιο προσανατολισμένο στην αειφόρο ανάπτυξη.

Είναι οι Έλληνες εξοικειωμένοι με την ιδέα του κοινωνικού επιχειρείν;  Η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και η καταβαράθρωση των εργασιακών σχέσεων επηρέασαν σοβαρά την ικανότητα των πολιτών να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο.  Η κακοποίηση της επιχειρηματικότητας στο σύνολό της - ως δημιουργικής διαδικασίας που μπορεί να εμπλέξει περισσότερους πολίτες σε εποικοδομητικές ενέργειες παράλληλα ενισχύοντας την οικονομική βιωσιμότητα – άφησε πίσω της μόνο καχυποψία και φόβο για αυτόβουλες δράσεις.  Η λέξη “επιχειρηματικότητα” έχει δαιμονοποιηθεί, ενώ οι νέοι άνθρωποι στρέφονται όλο και περισσότερο στα σταθερά οικονομικά περιβάλλοντα του εξωτερικού προκειμένου να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. 

Η κοινωνική επιχειρηματικότητα, ωστόσο, παρουσιάζει ένα πλεονέκτημα ως προς το παραπάνω πρόβλημα: θέτοντας όλες τις σωστές ερωτήσεις σχετικά με τη σχέση κράτους-κοινότητας, καταφέρνει  να συμφιλιώσει την κοινωνία με την οικονομία και να ενώσει όλους τους πυλώνες αυτής σε ένα ενιαίο, αναπτυξιακό πλάνο.  Στηρίζοντας καλές πρακτικές, η κοινωνική επιχειρηματικότητα στήνει ανθρωποδίκτυα με ισχυρό συνεκτικό ιστό και διάθεση για συλλογική δουλειά.  Πρόκειται για μια bottom-up προσέγγιση που επιτρέπει στις ομάδες να λειτουργήσουν αλληλοσυμπληρωματικά.

Η κουλτούρα στην εργασία βέβαια, χτίζεται με το χρόνο και με την συνεχή προβολή παραδειγμάτων επιτυχημένων επιχειρήσεων.  Χρειάζεται να μπει πολύ νερό στο αυλάκι προκειμένου οι Έλληνες να μπορέσουν να αισθανθούν ελεύθεροι να ξεκινήσουν από την αρχή.  Το αίσθημα ελευθερίας και αυτοπροσδιορισμού είναι απαραίτητες προυποθέσεις για να μπορέσει κανείς να ονειρευτεί και να δοκιμάσει να ανα-παράξει έναν καλύτερο κόσμο για αυτόν και τους γύρω του. 

Αυτό όμως είναι και το στοίχημα: η ανίχνευση των αναγκών των τοπικών κοινοτήτων και οι στοχευμένες προσπάθειες αντιμετώπισής τους, η ύπαρξη και η λειτουργία των κοινωνικών επιχειρήσεων ως φορέων στήριξης και θετικής αλλαγής, είναι ίσως ο τελευταίος φάρος ελπίδας και προοπτικής πάνω στα οποία μπορεί να βασιστεί η χώρα μας.

- See more at: http://marketnews.gr/article/183995/h_ellada_sta_xronia_tou_koinwnikou_epixeirein#sthash.iOoVQkt0.dpuf

Αν υπάρχει μία αντιπρόταση για τον επαναπροσδιορισμό των εργασιακών μας σχέσεων και την ανάκτηση της χαμένης εμπιστοσύνης με την κοινότητα, αυτή σίγουρα έρχεται από το χώρο της κοινωνικής επιχειρηματικότητας.  Προτείνοντας ένα εναλλακτικό σύστημα συνεργασίας σε όλα τα πεδία της κοινωνικής και οικονομικής ζωής ενός τόπου, το κοινωνικό επιχειρείν εμφανίζεται ως ίσως η μοναδική ευκαιρία μιας συστημικής προσέγγισης στην αλλαγή προηγούμενων δυσλειτουργικών καθεστώτων. - See more at: http://marketnews.gr/article/183995/h_ellada_sta_xronia_tou_koinwnikou_epixeirein#sthash.iOoVQkt0.dpuf

Αν υπάρχει μια αντιπρόταση για τον επαναπροσδιορισμό των εργασιακών μας σχέσεων και την ανάκτηση της χαμένης εμπιστοσύνης με την κοινότητα, αυτή σίγουρα έρχεται από το χώρο της κοινωνικής επιχειρηματικότητας. Προτείνοντας ένα εναλλακτικό σύστημα συνεργασίας σε όλα τα πεδία της κοινωνικής και οικονομικής ζωής ενός τόπου, το κοινωνικό επιχειρείν εμφανίζεται ως ίσως η μοναδική ευκαιρία μιας συστηματικής προσέγγισης στην αλλαγή προηγούμενων δυσλειτουργικών καθεστώτων.

Η κοινωνική επιχειρηματικότητα στοχεύει στην οργάνωση της εργασίας με τρόπο που αυτή να είναι ανταποδοτική προς τον πολίτη, ταυτόχρονα προσφέροντάς του μεγαλύτερη αυτονομία στις κινήσεις. Την ίδια στιγμή, γεφυρώνει τα κενά ανάμεσα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, διευκολύνει και ενθαρρύνει τη συνεργασία, την παραγωγή και τη δημιουργία, λαμβάνοντας υπόψη τον άνθρωπο και τις ανάγκες του μέσα σε ένα οργανωμένο, συμμετοχικό πλαίσιο προσανατολισμένο στην αειφόρο ανάπτυξη.

Είναι οι Έλληνες εξοικειωμένοι με την ιδέα του κοινωνικού επιχειρείν; Η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και η καταβαράθρωση των εργασιακών σχέσεων επηρέασαν σοβαρά την ικανότητα των πολιτών να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον. Η κακοποίηση της επιχειρηματικότητας στο σύνολό της - ως δημιουργικής διαδικασίας που μπορεί να εμπλέξει περισσότερους πολίτες σε εποικοδομιτικές ενέργειες παράλληλα ενισχύοντας την οικονομική βιωσιμότητα - άφησε πίσω της μόνο καχυποψία και φόβο για αυτόβουλες δράσεις. Η λέξη "επιχειρηματικότητα" έχει δαιμονοποιηθεί, ενώ οι νέοι άνθρωποι στρέφονται όλο και περισσότερο στα σταθερά οικονομικά περιβάλλοντα του εξωτερικού προκειμένου να κυνηγήσουν τα όνειρά τους.

Η κοινωνική επιχειρηματικότητα, ωστόσο, παρουσιάζει ένα πλεονέκτημα ως προς το παραπάνω πρόβλημα: θέτοντας όλες τις σωστές ερωτήσεις σχετικά με τις σχέσεις κράτους- κοινότητας, καταφέρνει να συμφιλιώσει την κοινωνία με την οικονομία και να ενώσει όλους τους πυλώνες αυτής σε ένα ενιαίο, αναπτυξιακό πλάνο. Στηρίζοντας καλές πρακτικές, η κοινωνική επιχειρηματικότητα στήνει ανθρωποδίκτυα με ισχυρό συνεκτικό ιστό και διάθεση για συλλογική δουλειά. Πρόκειται για μια bottom-up προσέγγισηπου επιτρέπει στις ομάδες να λειτουργήσουν αλληλοσυμπληρωματικά. 

Η κουλτούρα στην εργασία βέβαια, χτίζεται με το χρόνο και με τη συνεχή προβολή παραδειγμάτων επιτυχημένων επιχειρήσεων. Χρειάζεται να μπει πολύ νερό στο αυλάκι προκειμένου οι Έλληνες να μπορέσουν να αισθανθούν ελεύθεροι να ξεκινήσουν από τη αρχή. Το αίσθημα ελευθερίας και αυτοπροσδιορισμού είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να μπορέσεις κανείς να ονειρευτεί και να δοκιμάσει να ανα-παράξει έναν καλύτερο κόσμο γι' αυτόν και τους γύρω του.

Αυτό όμως είναι και το στοίχημα: η ανίχνευση των αναγκών των τοπικών κοινοτήτων και οι στοχευμένες προσπάθειες αντιμετώπισής τους, η ύπαρξη και η λειτουργία των κοινωνικών επιχειρήσεων ως φορέων στήριξης και θετικής αλλαγής, είναι ίσως ο τελευταίος φάρος ελπίδας και προοπτικής πάνω στα οποία μπορεί να βασιστεί η χώρα μας.

Λιμνιωτάκη Δέσποινα

Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια, Σύμβουλος σε θέματα διομαδικών διεργασιών.
 

Site: www.diktioigiaspoliton.eu

Facebook: https://www.facebook.com/diktioigiaspoliton/

Email: info@allazoume.eu

Λιμνιωτάκη Δέσποινα
Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια, Σύμβουλος σε θέματα διομαδικών διεργασιών. - See more at: http://marketnews.gr/article/183995/h_ellada_sta_xronia_tou_koinwnikou_epixeirein#sthash.ph3nPmLZ.dpuf

ως ίσως η μοναδική ευκαιρία μιας συστημικής προσέγγισης στην αλλαγή προηγούμενων δυσλειτουργικών καθεστώτων. - See more at: http://marketnews.gr/article/183995/h_ellada_sta_xronia_tou_koinwnikou_epixeirein#sthash.iOoVQkt0.dpuf

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ δρ ΙΩΑΝΝΗ ΝΑΣΙΟΥΛΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Ελληνική μετάφραση από τον ανταποκριτή της Deutche Welle Διογένη ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟ: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ- ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

«Υποκρίνονται κοινωνικούς στόχους» Οι κοινωνικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα πληρώνουν μειωμένες εισϕορές. Αλλά σε αυτό γίνεται κατάχρηση, λέει ο κοινωνιολόγος Ιωάννης Νασιούλας.

Συνέντευξη: Σουζάνε Γκέτσε Εϕημερίδα “taz“: 

Κύριε Νασιούλα, έπειτα από πέντε χρόνια διαρκούς κρίσης κρατιούνται οι Έλληνες ενωμένοι ή τους λείπει η αλληλεγγύη; 

Εξαιτίας της κρίσης οι άνθρωποι αρχίζουν να οργανώνονται. Δεν αναζητούν ούτε μία καλή ούτε κακή προσέγγιση, αλλά λειτουργικές λύσεις. Η κρίση καταλαμβάνει συνολικά το οικονομικό και επιχειρηματικό σύστημα και κυρίως έχει αρνητικές συνέπειες στη δημιουργία επιχειρήσεων. Οι άνθρωποι επαναπροσανατολίζονται και προσπαθούν με μορϕές επιχειρηματικής αλληλεγγύης, όπως με συνεταιρισμούς και κοινωνικές επιχειρήσεις. Συχνά και σε αυτές τις μορϕές πρόκειται λιγότερο για αλληλεγγύη αλλά για πλουτισμό. 

Ως ποιο σημείο; 

Ο άλλοτε ευημερών τομέας των μη κυβερνητικών οργανώσεων χρηματοδοτούνταν κυρίως με ευρωπαϊκές επιδοτήσεις. Ωστόσο, πολλά κεϕάλαια χρησιμοποιήθηκαν εσϕαλμένα. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των επιχειρήσεων ήταν προσανατολισμένο να καταχράται τις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις νομιμοϕανώς. Αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν, στο πεδίο των κοινωνικών επιχειρήσεων να συνεχίσουν αυτό το παιχνίδι . Είναι δικτυωμένοι και γνωρίζουν τι κάνουν. 

Πώς γίνεται αυτή η κατάχρηση; 

Αυτές οι οργανώσεις λειτουργούν σαν να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Υποκρίνονται κοινωνικούς στόχους, έχουν μία όμορϕη ιστοσελίδα. Αλλά στην πραγματικότητα κάνουν κάτι εντελώς διαϕορετικό με τα χρήματα. Η κατάχρηση των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων έγινε εν τω μεταξύ μία κανονική βιομηχανία.

Είναι η κοινωνική επιχειρηματικότητα παντελώς διεϕθαρμένη; 

Όχι, αυτό δε συμβαίνει, αλλά δυστυχώς γύρω στο 20% είναι οι πραγματικές κοινωνικές επιχειρήσεις οι οποίες παίρνουν στα σοβαρά το ρόλο τους. Η κρίση χτύπησε κυρίως την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών και τους τομείς όπως η έρευνα, ο πολιτισμός, και τα ΜΜΕ. Αυτό το οποίο ακόμα λειτουργεί σχετικά καλά είναι οι εξαγωγές. Γι’ αυτό προσπαθούν πολλές επιχειρήσεις σε αυτόν τον τομέα να μεταπηδήσουν στα μοντέλα κοινωνικής επιχειρηματικότητας.

Ποια πλεονεκτήματα έχουν οι κοινωνικές επιχειρήσεις; 

Πριν από τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση έπειτα από ευρωπαϊκή πίεση ψήϕισε έναν καινούριο νόμο για τις κοινωνικές επιχειρήσεις. Πρέπει να αποδεικνύουν ότι ακολουθούν έναν κοινωνικό σκοπό, αυτό μπορεί να αϕορά την οργάνωση, αλλά και τη δραστηριότητα τους για την κοινωνία. Γι’ αυτό αποκτούν ένα ειδικό καθεστώς με λιγότερη γραϕειοκρατία και μειωμένες εισϕορές. Αυτό ήταν μια καλή ιδέα. Δυστυχώς είναι πολλές από τις 750 καταχωρημένες κοινωνικές επιχειρήσεις οι οποίες είναι mainstream, κανονικές επιχειρήσεις. Μέσω του καθεστώτος της κοινωνικής επιχείρησης μπορούν να απορροϕήσουν ευρωπαϊκή βοήθεια. Εξωτερικά είναι κοινωνικές αλλά στην πραγματικότητα προωθούν μόνο το ιδιωτικό συμϕέρον. 

Δεν υπάρχουν έλεγχοι; 

Δυστυχώς όχι αρκετοί. Χρειαζόμαστε από ευρωπαϊκής και ελληνικής πλευράς ένα νέο σύστημα ελέγχου, ώστε να αποκαλυϕθούν αυτές οι ψευδο-κοινωνικές πρωτοβουλίες. Η νέα κυβέρνηση επιθυμεί νομικά να τελειώσει με αυτήν την κατάσταση, αλλά δεν έχει συμβεί κάτι έως τώρα. Αυτή η κατάσταση θα πρέπει να σταματήσει, διότι οι πραγματικές οργανώσεις κοινωνικής αλληλεγγύης, μέσω αυτής της κακής οικονομικής διαχείρισης αποκτούν μία κακή ϕήμη. 

Κοινωνική επιχειρηματικότητα δημιουργείται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα;

Ναι, αλλά βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή. Αυτό όμως βρίσκεται σε στενή σχέση με το γεγονός ότι το κράτος δεν αφήνει ή ακόμα δεν προωθεί ένα πραγματικό σύστημα κοινωνικής αλληλεγγύης. 

Site: www.diktioigiaspoliton.eu

Facebook: https://www.facebook.com/diktioigiaspoliton/

Email: info@allazoume.eu

“Γεννημένος” αφεντικό ή υπάλληλος;

Στην χώρα όπου το επιχειρείν θεωρείται η καλύτερη μορφή εργασίας εδώ και αρκετά χρόνια, λίγοι αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι όλοι «γεννημένοι» επιχειρηματίες.

Την ίδια στιγμή βέβαια η οικονομική συγκυρία έχει εντείνει αυτήν την πρακτική με αρκετούς ανέργους να επιχειρούν να ιδρύσουν, μικρότερες ή μεγαλύτερες εταιρικές δομές. Το ερώτημα όμως που απασχολεί εκείνους που διστάζουν να κάνουν το μεγάλο βήμα είναι αν υπάρχουν άνθρωποι που διαθέτουν τη στόφα του επιχειρηματία και αν οι υπόλοιποι είναι «φτιαγμένοι» για να είναι υπάλληλοι. Σύμφωνα με το weforum.org η απάντηση μάλλον έχει δοθεί. Και είναι επιστημονική, όχι επιχειρηματική.

Ο εργαζόμενος είναι εξειδικευμένος, ενώ ο εργοδότης είναι σαν ένα πολυεργαλείο, σύμφωνα με Ελβετο-Γερμανική έρευνα. «Ο εργοδότης πρέπει να είναι πολυπράγμων και να μπορεί να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα και αποτελεσματικά σαν ένα πολυεργαλείο» υποστηρίζουν στην μελέτη ο Uschi Backes-Gellner του πανεπιστημίου της Ζυρίχης και η Petra Moog του πανεπιστημίου του Σίγκεν της Γερμανίας.

Δεν απαιτούνται ιδιαίτερα εξειδικευμένες γνώσεις σε έναν συγκεκριμένο τομέα, αλλά πρέπει να έχει τη δυνατότητα να συνδυάζει πολλές ασχολίες ταυτόχρονα και να καταπιάνεται με διαφορετικά αντικείμενα συστηματικά. «Ο επιχειρηματίας διαφέρει από τον υπάλληλο γιατί πρέπει να είναι αποδοτικός σε μια σειρά από επιχειρηματικές δεξιότητες» εξηγούν οι δύο. Από την άλλη «οι υπάλληλοι είναι ειδικοί που εργάζονται με άλλους και των οποίων τα ταλέντα συνδυάζονται με αυτά άλλων ειδικών, από τους επιχειρηματίες».

Η έρευνα των Backes-Gellner και Moog διαπίστωσε, σε δείγμα 2000 Γερμανών φοιτητών, ότι τα άτομα με ευρύτερο πεδίο γνώσης και εμπειρίας «τείνουν προς το επιχειρείν». Η ανάγκη για επαγγελματική και εισοδηματική ασφάλεια αλλά και η πρακτική μαθητεία σε κάποια δουλειά (που οδηγεί σε έντονη εξειδίκευση) δεν είναι στοιχεία που συνθέτουν το προφίλ του επιχειρηματία.

Η θεωρία του ατόμου «πολυεργαλείου» που υπακούει στα χαρακτηριστικά του επιχειρηματία εισήχθη για πρώτη φορά από το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, όταν ο οικονομολόγος Edward P. Lazear διαπίστωσε ότι οι φοιτητές που έπαιρναν μεγαλύτερη ποικιλία μαθημάτων και είχαν επαγγελματική εμπειρία σε διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνουν εργοδότες, παρά εργαζόμενοι.

Από την ανάλυση της χρήσης των κοινωνικών δικτύων διαπιστώθηκε ότι εκτός από ποικιλία δεξιοτήτων οι γεννημένοι επιχειρηματίες επιδεικνύουν ένα διευρυμένο δίκτυο σχέσεων (φίλων, συγγενών, επαγγελματικές επαφές) το οποίο μπορούν να αξιοποιήσουν στην προσπάθειά τους να λανσάρουν μια νέα επιχείρηση. Παράλληλα διαπιστώθηκε ότι όσο πιο εκτεθειμένος είναι κανείς σε μεγαλύτερο κοινό τόσο πιο εκλεπτυσμένες είναι οι ιδέες που παρουσιάζει κανείς στο κοινό. Άρα η συνταγή της επιτυχίας είναι διττλή: Πολλές δεξιότητες και πολλές επαφές.

Σε μια ομιλία του το 1982 ο ιδρυτής της Apple Steve Jobs είχε επισημάνει ότι «αν θέλεις να διαπρέψεις στην καινοτομία… θα πρέπει οι αποσκευές σου να μην περιλαμβάνουν τις ίδιες εμπειρίες με όλους τους υπόλοιπους».

Site: www.diktioigiaspoliton.eu

Facebook: https://www.facebook.com/diktioigiaspoliton/

Email: info@allazoume.eu

Η ανεργία στη μέση ηλικία!

Ποιος θα ασχοληθεί με την ανεργία της γενιάς άνω των 45 ετών;

Πόσες πιθανότητες έχει να βρει δουλειά στην ελληνική αγορά εργασίας σήμερα ένας 45άρης; 

Μάλλον περιορισμένες... Η οικονομική κρίση τα τελευταία επτά χρόνια επηρέασε έντονα την ηλικιακή ομάδα άνω των 45 ετών -ιδιαίτερα τους άνδρες. Η ρευστότητα στην αγορά συνοδεύτηκε από σημαντικές αναδιαρθρώσεις, αποχωρήσεις πολυεθνικών από την Ελλάδα, περικοπές εργαζομένων, απολύσεις υψηλόβαθμων στελεχών και πολλά άλλα.

Η ανεργία για τα άτομα άνω των 45 ετών, άρχισε να γίνεται τεράστιο πρόβλημα τα τελευταία δύο χρόνια. Και αυτό γιατί η κατάσταση άρχισε να παγιώνεται. Τα έμπειρα στελέχη να μένουν εκτός αγοράς εργασίας για 2, 3 και 4 χρόνια. Ολο αυτό το διάστημα οι παρεμβάσεις μας ήταν αρκετές και στην προηγούμενη και στην τωρινή κυβέρνηση. Όμως δεν υπήρξε κάποια ουσιαστική στήριξη ή κάποια δράση για την επανένταξή τους στην αγορά εργασίας. 

Τα προγράμματα και οι δράσεις που υλοποιούνται είτε για την ενίσχυση της απασχόλησης είτε για την επιχειρηματικότητα αφορούν κατά βάση νέους. Η πολιτεία δεν φαίνεται να έχει αντιληφθεί την αναγκαιότητα στήριξης της ηλικιακής ομάδας 45+, εφαρμόζοντας πολιτικές από άλλες χώρες, ξεχνώντας κάτι πολύ βασικό: ότι εκεί, έχουν ήδη χειριστεί το θέμα με τις ηλικίες αυτές και για αυτό η προτεραιότητά τους επί του παρόντος είναι η νέα γενιά. 

Το έχω ξαναπεί και θα το ξαναπώ, ότι η σχεδόν παντελής απουσία κοινωνικά υπεύθυνης πολιτικής από την πλευρά της πολιτείας θέτει αυτούς τους ανθρώπους στο περιθώριο, αγνοώντας επιδεικτικά τις σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες. 

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν σχεδόν 15-20 χρόνια εργασιακής ζωής προκειμένου να συνταξιοδοτηθούν. Και όταν μία τόσο μεγάλη μερίδα του πληθυσμού βρίσκεται εκτός αγοράς εργασίας, πώς θα εισπράττουν εισφορές τα ασφαλιστικά ταμεία; Πώς θα ξεπληρώνονται δάνεια στις τράπεζες; Πώς θα κινείται ο κύκλος της οικονομίας; 

Αυτή η εργασιακή/παραγωγική ομάδα έχει οικονομικές υποχρεώσεις στις οποίες δεν μπορεί πλέον να ανταποκρίνεται, όπως στεγαστικά δάνεια, υποχρεώσεις παιδιών, κλπ. Εχει κάποιος σκεφτεί τις σοβαρές αυτές οικονομικές επιπτώσεις; Μιλάμε για κόκκινα δάνεια και ξεχνάμε από που δημιουργούνται αυτά! Και τι γίνεται με τα κοινωνικά πρότυπα που δημιουργούμε στα παιδιά μας, με γονείς που «μαραζώνουν» στο σπίτι, αδυνατώντας να τους προσφέρουν ακόμα και στοιχειώδη πράγματα, αλλάζοντας ριζικά τον τρόπο ζωής τους, γιατί είναι «μεγάλοι» και κατά συνέπεια σχεδόν εργασιακά «απόβλητοι»; Με άλλα λόγια, δεν μπορούν να βρουν εργασία όχι γιατί δεν θέλουν να εργαστούν ή να επαναπροσδιορίσουν την καριέρα τους, για να ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα της αγοράς εργασίας, αλλά γιατί κάποιοι έχουν αποφασίσει να τους στερήσουν το δικαίωμα στην εργασία, ενισχύοντας για συγκεκριμένους λόγους, συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες. 

Η μοναδική διέξοδος για εκείνους φαίνεται να είναι η φυγή τους στο εξωτερικό. Το φαινόμενο του brain drain δεν επικεντρώνεται μόνο στους νέους, αφορά και έμπειρους εργαζόμενους –και τελικά αναρωτιέται κανείς τι είναι πιο σημαντικό, το brain drain ή το experience drain; 

Πώς μπορεί να δοθεί λύση στο πρόβλημα και τι επιλογές έχουν τα στελέχη άνω των 45 ετών; 

Στα πλαίσια μιας εθνικής και ολοκληρωμένης στρατηγικής καταπολέμησης της ανεργίας, είναι σημαντικό να προβλεφτούν δράσεις και για τις ηλικίες αυτές, είτε προς την πλευρά των επιχειρήσεων είτε προς την πλευρά των ανέργων. 

Όσον αφορά τους ανέργους σε αυτές τις ηλικίες, δράσεις που να αφορούν τον επαναπροσδιορισμό των δεξιοτήτων και των γνώσεων τους, εκπαίδευση σε αγορές του εξωτερικού και σε νέες τεχνολογίες. Αλλά και όσον αφορά την επιχειρηματικότητα, μελέτες δείχνουν ότι η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα έχει πολύ μικρότερες πιθανότητες να αποτύχει επιχειρηματικά σε σχέση με τους νέους που δεν διαθέτουν εμπειρία, άρα είναι σημαντικό το τι κίνητρα και τι υποστήριξη τους παρέχεται για να ξεκινήσουν το δικό τους επιχειρηματικό εγχείρημα. Τελευταία μάλιστα συναντώ ολοένα και περισσότερα στελέχη εκτός αγοράς που ξεκινούν το δικό τους βήμα και μάλιστα σε υψηλή τεχνολογία!

Όσον αφορά τις εταιρείες, είναι επίσης σημαντικό να δοθούν κίνητρα τόσο για τον επαναπροσδιορισμό γνώσεων και δεξιοτήτων των εργαζόμενων τους σε αυτές τις ηλικίες, ώστε να συνεχίσουν να προσδίδουν προστιθέμενη αξία στην επιχείρηση και να μην κινδυνεύουν να μείνουν εκτός, όσο και κίνητρα οικονομικά για την πρόσληψη καιτην απασχόληση αυτών των ηλικιών. 

Παράλληλα, η εμπειρία αυτών των ανθρώπων μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη σε συμβουλευτικό επίπεδο τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα. Η χώρα χρειάζεται ιδιαίτερα σ' αυτή τη δύσκολη συγκυρία τεχνοκράτες και άτομα που έχουν φέρει αποτελέσματα και δυστυχώς και στην τωρινή κυβέρνηση απουσιάζουν εντελώς. 

Υποστηρίζω ακράδαντα ότι οι νέοι έχουν δικαίωμα στην εργασία και με λυπούν ιδιαίτερα τα υψηλά νούμερα νεανικής ανεργίας. Όμως το ίδιο δικαίωμα στην εργασία έχουν και οι γονείς τους, η γενιά των 45+ -και κανείς δεν πρέπει να τους το στερεί. Αλλά και ούτε να τους περιθωριοποιεί, να τους παροπλίζει, να τους αγνοεί. Και το θέμα δεν είναι ανθρωπιστικό, είναι οικονομικό και κοινωνικό.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Ρεβέκκας Πιτσίκα εδώ. 

Site: www.diktioigiaspoliton.eu
Facebook: https://www.facebook.com/diktioigiaspoliton/
Email: info@allazoume.eu